آئین مستان

دست تقدیر گریه می کنه ای وای
داره شمشیر گریه میکنه ای وای
خاک گودال ضجه میزنه ای وای
آخرین تیر گریه می کنه ای وای
نور خورشید گریه می کنه ای وای
بس که تابید گریه می کنه ای وای
گفته مقتل جالس علی صدره
هر کی فهمید گریه میکنه ای وای
و علیک بالبکاء
بین اون شلوغیا تنها موند
وعلیک بالبکاء
نگران خیمه ی زنها بود
و علیک بالبکاء
چه غمی تو صورتش پیدا بود
و علیک بالبکاء
که سرش به دامن زهرا بود
یوماه، یوماه.......
سم مرکب گریه میکنه ای وای
مادر هر شب گریه می کنه ای وای
آسمون از داغ تو پریشون شد
بس که زینب گریه میکنه ای وای
موج دریا گریه میکنه ای وای
خاک صحرا گریه میکنه ای وای
همه رفتند مادرت کنارت هست
خود زهرا گریه می کنه ای وای
و علیک بالبکاء
تشنه لب بود و لب دریا بود
و علیک بالبکاء
بدنش زیر سماسبا بود
و علیک بالبکاء
سر پیرهنش هم دعوا بود
و علیک بالبکاء
که سرش به دامن زهرا بود
یوماه، یوماه .......
کوه و هامون گریه میکنه ای وای
آسمون خون گریه میکنه ای وای
لب خشکت چشم به راهه بارون بود
داره بارون داره گریه میکنه ای وای
اون همه سنگ گریه میکنه ای وای
وسط جنگ گریه میکنه ای وای
دختر تو خیمه مونده بی تابش
شده دلتنگ گریه میکنه ای وای
و علیک بالبکاء
که زمین و آسمون گریونن
و علیک بالبکاء
خواهرش رسیده سرگردونه
و علیک بالبکاء
تو تنش نیزه رو می چرخونه

و علیک بالبکاء
مادرش براش روضه میخونه

یوماه، یوماه .......

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

یه عمریه با نوحه ها سینه میزنم

همه ش به یاد کربلا سینه میزنم

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

میدون مشکو یادمه جلوی حرم

سینه برا تو می زدم پیش مادرم

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

پناه من از بچگی به خدا تویی

امید من تو زندگیم همه جا تویی

الحمدلله الذی خلق الحسین

از سر سفره ت میرسه آب و دون من

هوامو داری همیشه آقا جون من

الهی جون بدم توی روضه های تو

بگم حسین و بمیرم زیر پای تو

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

تو گودی افتادی غریب شه عالمین

والشمر جالسٌ علی صدرالحسین

والشر جالسٌ علی نفست گرفت

زیر فشار چکمه ها نفست گرفت

صدای مادرت میاد توی قتلگاه

آخ داره خواهرت میاد توی قتلگاه

باز شده انگار چشم تو روی نیزه ها

گرفته پیراهن تو بوی نیزه ها

جلو چشای بچه ها ؛ بی حیا نزن

عزیز برادر منو ؛ بی هوا نزن

نمی بینی که تشنه شه میزنی گریز

آب فراتو بی حیا روی خاک نریز

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

ای گل لب تشنه‌ی افتاده به صحرا
خیز و ببین چشمه، اشکم شده دریا
ای بدن بی‌کفن، آیا تو حسینی
لاله‌ی خونین بدن، آیا توحسینی
وای من و وای من، آیاتو حسینی
ببین غوغای طوفان جفا را، شکسته‌کشتی بی ناخدا را
سر نی برده‌ای دلهای ما را
سرت بر روی نی منزل به منزل
به دنبالت هزاران کاروان دل
همدم آتش شده، چشم تر خیمه
مانده به جا روی خاک، خاکستر خیمه
ای روضه‌ی موبه مو، ای شام غریبان
یادی کن از آن گلو، ای شام غریبان
گهواره چه شد؟ بگو، ای شام غریبان
بدن‌های به صحرا آرمیده، الا جان‌های تا جانان رسیده
ز هجران شما زینب چه دیده
پس از تو شد به پا غوغا حسین جان
چه آمد بر سر دنیا حسین جان
سرت بر روی نی منزل به منزل
به دنبالت هزاران کاروان دل
شد تن سرخ غروب، آیینه ی گودال
سنگین شده بار غم، بر سینه‌ی گودال
خون شده خورشید ما، ای شام غریبان
سرخ آمده‌ای چرا، ای شام غریبان
ای داغی روضه ها، ای شام غریبان
سه غم آمد به قلبم هر سه یکبار، غریبی و اسیری و غم یار
غریبی و اسیری چاره دارند، غم یار و غم یار و غم یار
دلم تنگ تو شد ای جان زهرا
تو را می بینم اما روی نی ها
سرت بر روی نی منزل به منزل
به دنبالت هزاران کاروان دل

یا خادم الحسین و یا ناصر الحسین

حی علی الحسین و سلام علی الحسین

یا سیدی سلام علیک

قلبی دمی و مالی لدیک

قتل الله قوما قتلوک

و من الماء عذب منعوک

ای مستجات توبه های آدم

ای نور خانۀ رسول خاتم

ای کشتیِ نجات اهل عالم

  اباعبدالله ...  اباعبدالله ...  

این بانگ الرحیل سپاه سعادت است

بر خون خود تپیدن عاشق عبادت است

دنیا نه جای ماندن اهل شهادت است

ما سربلند روزِ جهادیم

ما سرباز ره اعتقادیم

سر ما می رود اما   رَه ما نه

تن ما می شکند   باور ما نه

ای پرچمت همیشه رو بالا

ای کربلای تو همیشه رویا

ای الرحیل تو بلند و گیرا

  اباعبدالله ...  اباعبدالله ...  

کیم ایستیه تاپا شرف روز نشآتین

کیم عاشقانه سسلنه ذکر شهادتین

ذکرین قبولینه دیر اولده یا حسین

ذکر حسین ملاک عبادت

ذکر حسین کلید شهادت

ویروب اسلامیانه آدی غیرت

یولی غیرت سوزی عزت ئوزی عترت

ای جان جان جان جانان

ای  کربلاسی آرزو حسین جان

ای عشق اول و آخر شهیدان

  اباعبدالله ...  اباعبدالله ...  

تو صدات دعوت و شرمنده از این تاخیرم 
تو هیاهوی زمونه با خودم درگیرم
نفسم خس خس وقتی که زیر پا مونده 
هوای دنیا چه سنگینه دارم می میرم
 باید اول دل و پیش قدم کنم 
باید این فاصله ها رو کم کنم
تا تو یک بار من و قابل بدونی 
 بتونم پرچمتو علم کنم
((میره هرکس که دلش رفتنیه 
 تو دلش حرف های ناگفتنیه
شب جمعه حرمش دیدنیه دیدنیه))
یه شکسته پرم و تو هوس پروازم
بی صدا موندم و شد بغض گلو آوازم
حالا که از حرمت دورم و نزدیک غمم
یه حرم تو دلم از جنس غمت می سازم
اومدم تا که برات گریه کنم
 زیر خاکم به هوات گریه کنم
بغض اون ده شبه همراهمه تا 
واسه خشکی لبت گریه کنم
دل من وقف هوای حرمه
همیشه سائله لطف و کرمه
شب و روز گریه برای تو کمه 

((میره هرکس که دلش رفتنیه 
 تو دلش حرف های ناگفتنیه
شب جمعه حرمش دیدنیه دیدنیه))
واسه خشکی لبات عمریه که می بارم 
می بارم تا کمی از بار غمت بردارم
میشه بارونی هوای چشای دور از تو 
دلم و تا که به دست غم تو می سپارم
باید اون قدر بمونم به پای تو 
تا بتونم که بشم فدای تو
همۀ درد و غمت برای من
 آقا جون اشک چشام برای تو
 توی روضت نوکرت پر می گیره
رخصت از حضرت مادر میگره
دوباره گریه رو از سر می گیره

((میره هرکس که دلش رفتنیه 
 تو دلش حرف های ناگفتنیه
شب جمعه حرمش دیدنیه دیدنیه))

سلام من به حسینُ به کربلایِ حسین

تمام عالم امکان ، شود فدایِ حسین

خدا به پنجۀ مشکل گشایِ اصغر داد

تمام سلطنتِ خویش در ازایِ حسین

سلام من به حسینُ به کربلایِ حسین

تمام عالم امکان ، شود فدایِ حسین

بی همگان به سر شود ، بی تو به سر نمیشود

داغ تو دارد این دلم ، جایِ دگر نمیشود

خدا بلند نموده  آن لوایی که

منقش است و به صاحب اللوایِ حسین

حسین پشت سر مادر است در محشر

و هرکه اهلِ بهشت است در قفایِ حسین

سلام من به حسینُ به کربلایِ حسین

تمام عالم امکان ، شود فدایِ حسین

مگر به کربلا کفن به غیر بوریا نبود

مگر حسینِ تشنه لب عزیزِ مصطفی نبود

بی همگان به سر شود ، بی تو به سر نمیشود

داغِ تو دارد این دلم ، جایِ دگر نمیشود

به رغم سکۀ اصحاب کهف معتبر است

هنوز در همه جا سکۀ بلایِ حسین

سلام من به حسینُ به کربلایِ حسین

تمام عالم امکان ، شود فدایِ حسین

مگر کسی که کشته شد تنش برهنه میکنند

مگر که کهنه پیرهن به پیکرش روا نبود ..